KARLSSON Peter
Szwecja
W wieku 45 lat potrafił rozstawiać rywali po
kątach w polskiej lidze. Na torze charakteryzowała go jazda przy krawężniku. W
ten sposób potrafił przechytrzyć nawet najbardziej utytułowanych przeciwników.
Wykorzystywał swoje doświadczenie i prędkość motocykli.
Był uwielbiany przez kibiców zwłaszcza w Ostrowie. Jego znakiem rozpoznawczym
były okulary i miłość do polskiego piwa. "Noszę okulary od dziecka, czuje się
w tym pewniej, z kolei nie lubię soczewek. Próbowałem jeździć bez okularów, ale
chciałem widzieć wszystko perfekcyjnie. Każdą dziurę, każdy detal. Potem
ścigałem się w okularach, ale to nie było do końca wygodne. Gdy byłem starszy,
to spotkałem człowieka w Anglii, który był optykiem i rozwiązał ten problem,
stąd specjalne gogle" - mówił Szwed w jednym z wywiadów.
Peter był skazany na żużel. Na torze ścigał się
jego tata, a Szwed - wraz z dwoma braćmi Mikaelem i Magnusem - niemal całe
dzieciństwo spędzał na torze. Na 9 urodziny dostał żużlowy motocykl, a pierwszy
raz użył go do jazdy po lodzie. "Może to nie było moje największe marzenie,
ale wiedziałem od początku, że chcę zostać żużlowcem. Kiedy miałem 12 lat,
zacząłem już rywalizować z innymi, aż do szesnastki, kiedy przesiadłem się na
500-tki. Próbowałem innych dyscyplin, m.in. piłki nożnej, bandy, judo,
strzelectwa, ale wygrał żużel" - powiedział po latach.
Jako junior nie odnosił wielkich sukcesów na arenie międzynarodowej.
Dwukrotnie awansował do finałów IMŚJ, ale zajmował w nich odległe miejsca.
Również w ojczyźnie w kategorii juniorów nie wywalczył złota. Zaskoczył jednak w
jednym z seniorskich finałów i zapisał się w historii krajowego żużla. W 1989
roku Karlsson został sensacyjnym mistrzem kraju. Miał wtedy 20 lat, ale był
bezkonkurencyjny. W biegu o złoty medal pokonał
Mikaela Blixta, a na najniższym
stopniu podium stanął Per Jonsson.
Sukces ten powtórzył jeszcze tylko tylko raz: dwa lata później, ale trzy razy
został wicemistrzem kraju, a czterokrotnie brązowym medalistą.
Później był czołowym szwedzkim zawodnikiem, ale indywidualnych sukcesów nie
odnosił. Dostał się do cyklu Grand Prix, gdzie w najlepszym sezonie - 1996 -
zajął szóste miejsce. Z grona stałych uczestników wypadł w 2003 roku. Uznawany
był za solidnego ligowca z dobrą renomą w każdym z krajów, w których startował.
Był też z kadrą złotym medalistą DPŚ, co też wskazuje jako największy sukces.
W polskiej lidze debiutowała w barwach
Polonii
Bydgoszcz w roku 1991, po czym znika na cztery sezony z polskiej ligi, by
pojawić się ponownie w roku 1996 w barwach
Polonii Piła, dla której
punkty zdobywa jeszcze w roku następnym. W roku 1998 przenosi się do niższej
klasy rozgrywek i startuje z plastronem
RKM-u Rybnik. Jednak po roku
postanawia powrócić do najwyższej klasy rozgrywkowej w Polsce i przenosi się
na dwa sezony (1999-2000) do Apatora Toruń. W pierwszym sezonie startów
sympatyczny "okularnik" jest najlepszym zawodnikiem toruńskiej drużyny. Jednak w
roku następnym działacze z grodu Kopernika postawili na Sullivana i Karlsson
wystąpił tylko w dwóch spotkaniach. Rola rezerwowego nie odpowiadała zawodnikowi
stąd w roku 2001 powraca do doskonale znanej mu
Piły, by w kolejnym
sezonie zdobywać punkty ponownie dla
Rybnika. Sezon 2003 to mariaż zawodnika
z Tarnowem, natomiast kolejny rok to epizod w
Lublinie, gdzie
zawodnik "wykręcił" najwyższą średnią w pierwszej lidze. Tak dobra postawa w
ligowych rozgrywkach, skutkowała mnogością ofert nie tylko z zaplecza
ekstraklasy, dlatego w latach 2005-2007 zawodnik startuje po szyldem mającej
aspiracje ekstraligowe Iskry Ostrów. Występy w barwach ostrowskich są na
tyle udane, że Peter znajduje uznanie w oczach działaczy
gorzowskich, którzy po
awansie do ekstraligi szukali wartościowych partnerów dla liderów drużyny
Tomasza Golloba, Rune Holty i Nicki Pedersena. Pewne utrzymanie ekstraligi dla
Gorzowa skutkuje angażem na kolejny rok.
W roku 2010 zawodnik zmienia klimat i przenosi się do
Częstochowy. Team
spod Jasnej Góry w tym czasie borykał się z problemami finansowymi i szukał
zawodników solidnych, ale z niezbyt wygórowanymi żądaniami finansowymi. Swoją
solidność zawodnik potwierdził na torze i mimo kilku wpadek zdołał wspólnie z
kolegami z zespołu utrzymać ekstraligę dla Włókniarza, eliminując tym samym z
ekstraligi bydgoską Polonię.
W kolejnym roku działacze ekstraligowi przewidzieli kilka zmian regulaminowych w
myśl których od roku 2012 najwyższa klasa rozgrywek miała liczyć 10 zespołów, a
co za tym idzie w roku "przejściowym 2011" żadna z drużyn nie miała zaznać
goryczy porażki. W tej sytuacji Peter Karlsson pozostał na kolejny sezon
pod Jasną Górą i mimo, że potrafił skutecznie rywalizować z najlepszymi
jeźdźcami ekstraligi, na skutek niezbyt wyraźnej sytuacji finansowej
pracodawcy zawodnik zmienił ponownie klubowe barwy i w roku 2012 powraca do
Ostrowa. Mimo, że zawodnik solidnie punktował (uzyskał średnią biegopunktową
1,960 w 10 meczach, co dało mu 17 pozycję w lidze) ostrowianom nie udało się
utrzymać statusu pierwszoligowca, a Peter na domiar złego przedwcześnie
zakończył ściganie w sezonie 2013. Oto bowiem nie najlepsze wiadomości dotarły ze
szpitala w King's Lynn, po meczu Lakeside Hammers z zespołem Gwiazd, w którym groźnie wyglądający upadek
zanotował lider drużyny "PiKey". Po prześwietleniach stwierdzono u
zawodnika pęknięcie szóstego kręgu oraz obrażeń
żeber. Nie wiadomo było jak długo miała potrwać rekonwalescencja Szweda, ale pewnym
było, że był to koniec sezonu dla sympatycznego okularnika.
W kwietniu
zawodnik również pożegnał się z polskimi kibicami podczas turnieju "PK The Final Word".
Szwed był wyraźnie wzruszony, a słowa
uczestników jego pożegnalnego turnieju oddają to, jakim żużlowcem był Karlsson.
Jednym z żużlowców, z którym Peter Karlsson ścigał się w przeszłości dla
ostrowskiego klubu był Tomasz Jędrzejak. Wychowanek Iskry z legendą szwedzkiego speedwaya stanowili o sile Klubu Motorowego Ostrów,
a po turnieju tak komentował okres wspólnych startów: "Karierę w lidze
polskiej kończy wybitna postać. Peter Karlsson był dla mnie zawsze przykładem
klasowego zawodnika sportu żużlowego. To człowiek sportu. Profesjonalista w
każdym calu. Do dzisiaj podoba mi się jego styl jazdy i mądrość na torze. Szwed
może być przykładem i inspiracją dla każdego młodego zawodnika. Patrzeć,
podziwiać i uczyć się od niego. To zaszczyt, że mogłem
wystąpić w turnieju pożegnalnym tak wyjątkowego żużlowca. Jeździliśmy razem w KMO.
Peter był częścią tego klubu. Jest historią ostrowskiego żużla. Dla mnie,
zawodnika pochodzącego stąd to wyjątkowa chwila, by swoją osobą móc na torze
pożegnać legendę".
Swoje wspomnienia związane z Peterem Karlssonem miał także Maksym Drabik, który był częścią
ostrowskiej drużyny w 2014 roku. Wspólnie z Karlssonem świętował wówczas awans
do Nice PLŻ: "To były moje początki startów na żużlu. Mam z tego toru znakomite
wspomnienia. Zawsze jeździło mi się tutaj wyśmienicie. Co najważniejsze, zawsze
z "PiKejem" dogadywaliśmy się rewelacyjnie na torze. Pamiętam, jak razem z
chłopakami świętowaliśmy w Ostrowie awans do pierwszej ligi. Atmosfera, cała
drużyna, jazda z "PiKejem" to było coś świetnego. Bardzo miło wspominam ten
czas i cieszę się, że mogłem jeździć w parze z tak świetnym żużlowcem".
Karlsson, należał w swojej ojczyźnie do czołówki szwedzkich
żużlowców. Ma w dorobku tytuły indywidualnego mistrza Szwecji z roku
1989, 1991 czy brązowy medal z roku 2007.
Na arenie międzynarodowej odnosił liczne sukcesy zwłaszcza w rozgrywkach
drużynowych. Był wielokrotnym uczestnikiem finałów IMŚ z GP włącznie. Niestety
jak dotąd nigdy nie uwieńczył swojej kariery medalem w indywidualnym
championacie.
Poza ligą polską zawodnik obok rozgrywek z rodzimej Szwecji (Luxo Stars Malilla, Dackarna, Smederna, Lejonen) uczestniczył m.in. w rozgrywkach ligi angielskiej (Wolwerhampton, Peterborough), rosyjskiej (SK Turbina Bałakowo) i niemieckiej Bundeslidze (MC Guestrow)
Po zakończeniu kariery były zawodnik prowadził małą firmę transportową.
Poświęca też czas rodzinie. Współpracował z Taiem Woffindenem.
Nadal uwielbia żużel i stara się go oglądać jak najwięcej.
Osiągnięcia
1996/3; 1997/3 | |
IMŚ | 1993/8 |
IMŚ GP |
1995/17; 1996/6; 1997/12; 1998/17-rezerwowy;
1999/13; 2000/15; 2001/15; 2002/23-rezerwowy;
2003/21-rezerwowy;
2004/28-dzika karta; 2007/18 - rezerwowy |
IMŚJ | 1989/12; 1990/16 |
DMŚ | 1993/3; 1995/4; 1997/3; 1998/2; 2000/1; |
DPŚ | 2002/3; 2003/1; 2004/1; 2005/2; 2006/2 |
IPE | 1990/6; 1992/3 |
Kluby w lidze polskiej
nie startował w lidze polskiej | ||||||||||||
1991 |
1994- -1995 |
1996- -1997 |
1998 |
199- -2000 |
2001 | 2002 | 2003 | 2004 |
2005- -2007 |
2008- -2009 |
2010- -2011 |
2012- 2014 |
Wyniki ligowe zawodnika w barwach toruńskich
Sezon | mecze | biegi | punkty | bonusy |
Średnia biegowa |
Miejsce w ligowym rankingu |
1999 | 12 | 58 | 115 | 9 | 2,138 | 11 |
2000 | 2 | 11 | 14 | 1 | 1,364 | - |
Zdjęcia zostały nabyte
na stadionowym stoisku z pamiątkami