SWC drużynowy puchar świata (DPŚ)
Dla utrzymania ciągłości i sensu rozgrywek DPŚ traktowany jest jako kontynuacja DMŚ


W roku 2001 zrezygnowano z rozgrywania klasycznych DMŚ rozgrywanych w od roku 1960 i  wprowadzono Drużynowy Puchar Świata (DPŚ o trofeum Ove Fundina). Rywalizacja polegała na tym, iż dwanaście zespołów, częściowo wytypowana na podstawie Rankingu FIM z poprzednich lat, częściowo wyłoniona w drodze eliminacji, wzięła udział w decydujących rozgrywkach, na który składały się trzy turnieje eliminacyjne (z udziałem czterech drużyn w każdym), turniej barażowy (zdobywcy drugich miejsc w eliminacjach i dwa zespoły trzecich miejsc z najwyższym dorobkiem punktowym), wielki finał (zwycięzcy grup eliminacyjnych i dwie najlepsze drużyny z barażu). W barażu i finale DPŚ rywalizowało po pięć drużyn, w każdym z dwudziestu pięciu wyścigów startowało po pięciu zawodników.
Pierwsze edycje Drużynowego Pucharu Świata zakładały, aby mistrzostwa (ostatnie cztery turnieje) odbywały się w jednym kraju i w jednym tygodniu, stąd można uznać, że pierwszy DPŚ odbył się w Polsce (eliminacje w Gdańsku, baraż i finał we Wrocławiu).
W roku 2005 dokona już pierwszych korekt w wyłanianiu drużynowych mistrzów globu i odstąpiono od zasady rozgrywania zawodów w jednym kraju i eliminacje przeprowadzono w Anglii i Szwecji, a baraż i finał w Polsce. Ponadto zrezygnowano z udziału pięciu zawodników w wyścigu, stąd ilość drużyn w finale ograniczono do czterech.
W roku 2007 FIM ponownie zmienił zasady Drużynowego Pucharu Świata. Każda z drużyn mogła liczyć sześciu zawodników (poprzednio w każdym zespole jeździło po pięciu żużlowców). Szósty zawodnik był rezerwowym i mógł zastąpić kolegę z zespołu w dowolnym momencie jednak jak tylko rezerwowy zastąpił danego żużlowca w biegu, musiał zastępować go do końca zawodów.
Kolejna zmiana rywalizacji o drużynowy prymat na świecie nastąpiła przed sezonem 2012. Oto bowiem międzynarodowe władze żużlowe ograniczyły składy drużyn do czterech zawodników co automatycznie skróciło zawody do dwudziestu biegów. Był to swoisty cios dla polskiego żużla, bowiem w Polsce nie było większego problemu, aby stworzyć nawet dwa teamy które mogłyby rywalizować z pozostałymi nacjami. FIM jednak tłumaczył swoją decyzję tym, że coraz więcej krajów rezygnowało z udziału w drużynowej rywalizacji, bo miało problemy kadrowe. Tu rodziło się pytanie czy w tej sytuacji Polska miała równać do najsłabszych czy najsłabsi powinni równać do Polski.

Nikt jednak nie spodziewał się, że wraz z nadejściem roku 2018 władze FIM pójdą jeszcze dalej i Drużynowy Puchar Świata, zastąpią Mistrzostwami Świata Par pod zastanawiającą nazwą Speedway of Nations. Było to efektem braku mocnych drużyn, a w efekcie braku zainteresowania organizacją finału DPŚ. Niestety prawda była inna, bo światowe władze nie dbały we właściwy sposób o promocję żużla, a na domiar wszystkie zaczęło im przeszkadzać to, że Polacy zdominowali drużynowe rozgrywki żużlowe i ten absurdalny fakt podawano jako przyczynę, wycofywania się innych nacji z drużynowej rywalizacji i finansowania zmagań pod nazwą DPŚ. Żużlowe władze zapomniały jednak jak w przeszłości w drużynowej rywalizacji prym wiedli, Anglicy, Szwedzi czy Duńczycy. Wówczas dominacja jednej nacji nie przeszkadzała nikomu.
Odejście od rywalizacji drużynowej było o tyle dziwne, że każda szanująca się dyscyplina sportowa miała taką czy inną rywalizację drużynową w randze mistrzostwa świata. Widoczny był nawet trend polegający na zwiększaniu liczby drużyn biorących w niej udział, bo to  zdaniem wielu gwarantowało dotarcie na nowe rynki oraz większe wpływy.

Pozostawała jednak nadzieja, na opamiętanie żużlowych władz i kontynuację rywalizacji w DPŚ, bo zawody miały być rozgrywane w cyklu dwuletnim na przemian z MŚP.

I władze żużlowe opamiętały się choć nie do końca. DPŚ wrócił do żużlowego kalendarza w 2023 roku, a wszystkie turnieje w jego ramach na jednym torze. Pierwszym chętnym na zorganizowanie żużlowego maratonu był Toruń! I nikogo to nie dziwiło, bowiem w grodzie Kopernika było wszystko by nadać właściwą rangę tej rywalizacji, Nawet z najlepszych czasów DPŚ turnieje rozgrywano w jednym państwie, ale na różnych torach. DPŚ 2023 zaplanowano od 25 lipca do 29 lipca. W tym czasie na MotoArenie żużlowcy ścigali się w dwóch turniejach półfinałowych (dla których kwalifikacją było Speedway of Nations 2022), turniej barażowy i turniej finałowy. W tym ostatnim rozstawiona została reprezentacja Polski jako organizator turnieju. Co ciekawe w półfinałach ścigało się osiem reprezentacji narodowych.

Zmiany te wprowadziły jednak, kolejny bałagan w ciągłości rozgrywek DMŚ, DPŚ, MŚP, dlatego od 2018 roku światową rywalizację drużynową należy rozpatrywać w na przemian w kontekście rozgrywek drużynowych i parowych.

W roku 2021 to wejście do żużla potężnej stacji telewizyjnej Discovery Sports Events, która połączyła siły z FIM, by pokazać w innym wymiarze wszystkie wydarzenia FIM Speedway World Championship. Tym samym w roku 2022 zaproponowano zupełnie nowe systemy eliminacji, które stały się swoistą piramidą w karierze zawodników, dając im możliwość ścigania się od poziomu najniższego 250ccm poprzez rywalizację juniorską, do seniorskiego championatu. Aby mogła wejść do speedwaya nowa jakość koncern przejął zarządzanie rywalizacją w Speedway Grand Prix, które wyłaniało mistrza świata seniorów, a także przemodelował rywalizację juniorów i wprowadził na nowy poziom walkę światowych par SON i drużyn SWC.

Dla DPŚ oznaczało to ni mniej ni więcej, że impreza powróciła do kalendarza FIM w roku 2023, ale zawody miały być organizowane w formie eliminacji i finału na jednym obiekcie w cyklu co 3 lata. Pierwszym organizatorem powracającego turnieju drużynowego był Toruń i jego MotoArena, gdzie od 25 lipca przez trzy dni, kibice mogli emocjonować się rywalizacją ośmiu drużyn walczących o finał w dniu 29 lipca. Polska jako organizator miała zagwarantowane miejsce w finale, a dołączyć do biało-czerwonych miały zespołu najwyżej sklasyfikowane w 2022 w SoN rozgrywanym w duńskim Esbjerg. Każdy drużyna musiała składać się z pięciu zawodników wśród których na rezerwie musiał znaleźć się jeździec w wieku do 21 lat. Na odnowiony SWC składały się również dodatkowe wydarzenia rozgrywane jako przedbiegi do wielkiego finału i tak w ramach projektu SGP4 młodzi żużlowcy mieli poznać przedsmak dorosłej rywalizacji.

 

Finaliści
Drużynowego Pucharu Świata
Rok Tor 4
miejsce
2001 Gdańsk - Wrocław Australia Polska Szwecja Dania
2002 Sheffield - Pool - Eastbourne - Peterborough Australia Dania Szwecja Polska
2003 Holsted - Outrup - Vojens Szwecja Australia Dania Polska
2004 Easterbone - Poole Szwecja Anglia Dania Polska
2005 Swindon - Esklistuna - Wrocław Polska Szwecja Dania Anglia
2006 Rybnik - Malilla - Reading Dania Szwecja Anglia Australia
2007 Vojens - Coventry - Leszno Polska Dania Australia Anglia
2008 Leszno - Coventry - Vojens Dania Polska Szwecja Australia
2009 Vojens - Peterborough - Leszno Polska Australia Szwecja Rosja
2010 Gorzów - Kings Lynn - Vojens Polska Dania Szwecja Anglia
2011 Vojens - Kyng's Lyn - Gorzów Polska Australia Szwecja Dania
2012 Bydgoszcz - King’s Lynn - Malilla Dania Australia Rosja Szwecja
2013 Częstochowa - King’s Lynn - Praga Polska Dania Australia Czechy
2014 King’s Lynn - Vastervick - Bydgoszcz Dania Polska Australia Anglia
2015 Gniezno - King’s Lynn - Vojens Szwecja Dania Polska Australia
2016 Vojns - Vastervick - Manchester Polska Anglia Szwecja Australia
2017 King’s Lynn - Vastervick - Leszno Polska Szwecja Rosja Anglia
 
Rozgrywki zawieszone
od 2018 roku rozgrywano MŚP pod nazwą  Speedway of Nations które próbowano zaimplementować jako DMŚ. Formuła ta nie przyjęła się

w roku 2022podjęto decyzję że DPŚ będzie rozgrywany co 2 lata na przemian z SoN
 

2017 Wrocław - Polska Polska Anglia Dania Australia
 
Medalowe zdobycze KRAJÓW w
Drużynowych Mistrzostwach Świata
(Drużynowym Pucharze Świata)
Stan na
2023-12-25
Liczba finałów
w kraju
5
(9)
5
(3)
9
(1)
10
(8)
11
(4)
4
(5)
4
(4)
5
(4)
8
(3)
8
(3)
7
(7)
4
(1)
9
(-)
12
(3)
8
(1)
8
(4)
5
(-)
4
(-)
7
(-)
5
(-)
2
(2)
-
(4)
-
(3)
-
1
(-)
- - -

Rosja+ZSRR
- 6
(-)
3
(2)
-

Czechy+CSSR
- 2
(-)
3
(-)
4
(1)

Niemcy+RFN
- - 2
(-)
9
(-)
- - - 1
(-)

strona główna

toruńskie turnieje turnieje światowe turnieje krajowe
zawodnicy trenerzy mechanicy działacze
klub statystyki sprzęt