motocykl royal enfield

Początki firmy The Royal Enfield JAP sięgają roku 1851, kiedy to Georg Townsed rozpoczął swoją przygodę z jednośladami. Były to na początku rowery i pojazdy trójkołowe z silnikami DeDion, Minerva i MMC, które szybko zdobyły rynek, a dodatkowo zaopatrywały inne wytwórnie w części. Mimo znacznego rynku zbytu firma stanęła na skraju bankructwa. Właściciel próbował ratować swój biznes, jednak nie znalazł wspólnego języka z nowymi finansistami i ostatecznie opuścił firmę którą założył.

Dwóch nowych dyrektorów podjęło się ratowania tego co po firmie pozostało. W listopadzie 1891 roku założyli spółkę Royal Enfield i zainicjowali pierwsze projekty nad pojazdami silnikowymi. W 1990 roku pod nazwą Enfield Cycle Company pojawiły się pierwsze motocykle w których montowano silniki innych producentów.
Podwozia powstały w firmie Enfielda i miały oryginalne rozwiązania np. w jednym z modeli produkowanego motocykla silnik zamontowany był z przodu główki ramy. Innowacyjność motocykli można było dostrzec także w układzie silnikowym, bowiem Enfield po raz pierwszy zastosowało w motocyklu mechaniczną pompę olejową, która zastąpiła pompę ręczną. Ponieważ w motocyklach montowano sprawdzone silniki Japa, firma Enfield skoncentrowała się na opracowywaniu dobrych, nowatorskich podwozi. Prowadzono jednak badania nad silnikiem własnej konstrukcji. W 1905 roku przerwano produkcję motocykli. Wznowiono ją w 1910 roku wprowadzając na rynek dwa nowe modele. Jeden z nich wyposażony został w silnik Mag o mocy 2,25 KM, drugi w silnik Jap o pojemności 770 ccm i mocy 6 KM.
Badano opracowania technologiczne i konstrukcyjne produkowanych już na świecie silników. Na podstawie uzyskiwanych wyników i wyciąganych wniosków stworzono własną konstrukcję. Własny silnik Enfielda powstał tuż przed wybuchem I wojny światowej. Był to silnik widlasty V o pojemności 425ccm. Układ zaworów był charakterystyczny dla tamtych lat, tzw. wlot nad wylotem. Zawór ssący był w układzie górnozaworowym natomiast zawór wydechowy w układzie dolnozaworowym. Powstał także silnik dwusuwowy o pojemności 225 cm 3.
Motocykle z nowymi silnikami służyły na frontach całej Europy jako motocykle kurierskie. Prace nad nowymi konstrukcjami silników i podwozi trwały zawsze dość długo, ponieważ w chwili podjęcia decyzji o produkcji motocykli, Firma Enfield zmieniła nazwę na Royal Enfield Motorcycle, a w ambicjach i zamierzeniach właścicieli było wytwarzanie takich pojazdów, które tłumaczyłyby nazwę Royal - królewski. Wiedza konstrukcyjna i zdobyte doświadczenia z pól frontowych I wojny zaowocowały stworzeniem w dwudziestoleciu międzywojennym wielu nowych, udanych modeli. Mały, tani, ekonomiczny i bardzo trwały motocykl o pojemności 225 ccm dwusuwowego silnika produkowany był bez większych zmian. Trudne warunki terenowe pól bitewnych I wojny ukazały konieczność produkowania motocykla o dużej pojemności silnika, który pozwalał na zamontowanie wózka bocznego. Powstał więc motocykl z silnikiem o pojemności 976 ccm. Silnik rozwijał moc 11 KM, ale miał bardzo duży moment obrotowy. Był to idealny pojazd to poruszania się w trudnym terenie i z wózkiem bocznym. Sprawdził się na bezdrożach kolonii brytyjskich. Konstrukcja ta była cały czas rozwijana i przy końcu lat trzydziestych ten udany widlasty silnik został powiększony do pojemności 1140 ccm.
Od samego początku Enfield postawił na trwałość i niezawodność swych motocykli. Było to trudne wyzwanie biorąc pod uwagę szeroką gamę produkowanych modeli. W ofercie Firmy były motocykle o pojemności od 250 do 1140 ccm. Dwusuwy i czterosuwy
Prostota obsługi i niezawodność działania była wielkim atutem w konkurencji z innymi firmami motocyklowymi. Anglia miała wtedy kolonie, a więc dobry, niezawodny motocykl był bardzo pożądanym towarem. W konstrukcjach Enfielda silniki zawsze miały niskie stopnie sprężania, niskie zużycie paliwa i wspaniałą elastyczność silnika. Mimo, że na każdym motocyklu Royala można jeździć bez skrzyni biegów, Firma już w 1927 r wprowadziła w większości swych modeli motocykli czterostopniowe skrzynie, co uczyniło je jeszcze bardziej funkcjonalnymi.
W 1924 roku zapotrzebowanie rynku europejskiego zmobilizowało konstruktorów Enfielda do opracowania motocykla o pojemności 350 ccm. Ponieważ czas naglił a konkurencja produkowała już motocykle o tej pojemności w chwili powstania podwozia za-montowano w nie silniki Jap. Prace nad silnikiem 350 trwały i po roku ukazały się Royale z firmowymi silnikami dolnozaworowymi i górnozaworowymi o pojemności 350 ccm. Konstrukcje silników były bardzo udane w związku z tym na ich bazie w 1927r produkowano także dolno- i górnozaworową 500tkę. Prace nad nowymi konstrukcjami silników i podwozi trwały nieprzerwanie i tak w 1931 r w silnikach 350 i 500 pojawiły się czterozaworowe głowice. Produkowano także silniki z głowicami trzyzaworowymi, dwa zawory ssące jeden wydechowy. Silniki miały porównywalne parametry eksploatacyjne. Głowice z trzema zaworami były jednak mniej pracochłonne, a tym samym tańsze w produkcji, co wpływało na cenę motocykla. II Wojna Światowa wykazała wielką przydatność lekkich, zwrotnych, ekonomicznych i niezawodnych w każdych warunkach motocykli o pojemności 350 i 500 ccm.

Royal Enfield miał takie modele w swojej produkcji. W 1948r motocykle te zostały wyposażone w nowe podwozia z wahaczowym zawieszeniem tylnego koła i otrzymały nazwę Bullet, co znaczy pocisk, kula. I znowu doświadczenia zdobyte w czasie eksploatacji motocykli w okresie trwania wojny, jak również w różnych warunkach drogowych i atmosferycznych Indii pozwoliły konstruktorom firmy Enfield na bieżąco wprowadzać zmiany i udoskonalenia w nowych modelach.

Tak powstał produkowany do dzisiaj Bullet, który spełnia marzenia założycieli Firmy Royal - jedziesz kiedy chcesz i gdzie chcesz. Trwałość i niezawodność motocykli Enfielda stała się rzeczywistością. Bullet 350 i 500 jest produkowany do dzisiaj. W 1967 r. armia i policja Indii poszukiwała trwałego motocykla nadającego się na górskie bezdroża i drogi miejskie. Wymagania były wysokie, bo motocykl miał być szybki na drogach bitych, bardzo sprawny na odludnych bezdrożach, ekonomiczny, i bezawaryjny w każdych warunkach atmosferycznych.
Konstrukcja motocykla miała być na tyle prosta, aby nawet poważnej naprawy można było dokonać w słabo wyposażonym warsztacie. Wybór padł na Royal Enfielda i od 1967 r. Bullet produkowany jest w Indiach.
Dla wielu pewnie zaskoczeniem będzie fakt, że motocykle ze znakiem Royal Enfield Bullet pojawiają się nadal na rynku.
Oto bowiem w 1967 roku, kiedy to firma zakończyła produkcję w Anglii, postanowiono kontynuować ją w Indiach. W ten sposób przetrwała marka i motocykle Bullet utożsamiane z fabryką Royal Enfield, które to przyniosły w latach trzydziestych prawdziwy boom w branży motocyklowej. Indyjski producent w roku 1997 nabył pełne prawa do znaku handlowego i nazwy, dzięki czemu na rynku do dnia dzisiejszego pojawiają się motocykle z myślą konstrukcyjną "starego-poczciwego" JAP-a.
W nowym tysiącleciu motocykle Royal Enfield można spotkać również na polskim rynku . Jak powiadają mądrzy ludzie lepiej późno niż wcale. Dotychczas motocykle te były sprowadzane z Niemiec, z Kanady, były także kupowane w Indiach i bardzo często przebywały trasę z Indii do Polski na własnych kołach.

Zdjęcie i opis pochodzi z książki
Dirt - Track żużel lat przedwojennych

http://www.royalenfield.4up.pl/ciekawostki.php?id=motocyklklasyczny

strona główna

toruńskie turnieje turnieje światowe turnieje krajowe
zawodnicy trenerzy mechanicy działacze
klub statystyki sprzęt