motocykl rotrax-jap

W latach 1949-65 firma Alec Jackson Speedway-Motorcycles Motor-Export Ltd w Londynie wytwarzała motocykle Rotrax-JAP, które były konstrukcją z silnikiem JAP wyprodukowanym w roku 1930 przez konstruktorów firmy J.A.Prestwich and Co. Ltd mieszczącej się w londyńskiej dzielnicy Tottenham. Twórcami silnika byli Val Page, Stanley Greening.

Rotraxy zdominowały tory żużlowe w latach powojennych. Cieszyły się sporą popularnością ze względu na małą wagę podwozia. Rotraxy Jacksonsy były efektem współpracy Aleca Jacksona oraz firmy Southampton, założonej przez Freddy'ego Princa. Na początku lat 50-tych, o czym wcześniej wspomniano, Jakcons nabył prawa i licencję do produkcji żużlowych silników Japa - z kolei Rotrax (Mike Compton) opracował własną technologię budowy ultralekkich ram wykorzystując stopy niklu i brązu oraz technologię ich łączenia. Skazany na sukces motocykl dodatkowo wyposażono w chromowane elementy.

Prekursorskie silniki Rotraxów posiadały pojemność 497,6 ccm i moc 38 KM osiąganą przy stosunkowo wysokim momencie obrotowym. Posiadał jedne cylinder, dwa zawory sterowane popychaczami i bezigłowy dwukomorowy gaźnik o średnicy 27 mm. W 1949 roku rozpoczęto produkcje modyfikowanej wersji silnika o zwiększonej mocy, kosztem zmniejszenia momentu obrotowego. I tak powstały pierwsze modele Rotrax MK1, które posiadały jeszcze duże koła - 22 calowe, by w roku 1956 zmniejszyć je o 2 cale. Wykonane ze stopów brązu podwozie nierówności toru pochłaniało poprzez przednie widelce teleskopowe z regulowaną siłą nacisku. Silnik Japa o pojemności 500 cm3, ze skokiem tłoka 80 mm na 99 mm, rozwijał moc 45 KM przy 6 000 obr/min. Uzyskano stopień kompresji 15:1, a stosowano wyłącznie paliwo alkoholowe. Standardem był dwukomorowy gaźnika Amal, iskrownik BTH oraz łańcuch Reynold. Firma Rotrax rozwijała swoją konstrukcję - ramę scalono z układem smarowania, przestrzeń w rurach wykorzystując na zbiornik oleju.

Rotrax MK2 - podwozie modelu skonstruowano z myślą o nowym silniku Japa - 84V Four Valve DOHC. Gdy firmę Jakconsa nabył George Greenwood podjął się on próby utrzymania angielskiego silnika przy życiu. Służyć temu miało nowe rozwiązanie konstrukcyjne - silnik o pojemności 500 cm3 z czterozaworową głowicą. Jednostka ta proponowana była w dwóch wersjach - z długim i krótkim skokiem. Rotrax MK2 był przeznaczony dla Japa 84S (short stroke - krótki skok) - była to najpoważniejsza zmiana koncepcji budowy jednostki napędowej od początku produkcji - w cylindrze poruszał się tłok o średnicy 84 mm i skoku 90 mm. 499 centymetrowy silnik napędzano wyłącznie paliwem alkoholowym. Uzupełnieniem całości był elektroniczny układ zapłonowy, oraz nowej konstrukcji gaźnik Amal o średnicy gardzieli 34 mm (taką wartość narzucał przyjęty regulamin sportowy).

Kolejnym modelem był ERLA JAP będący jedną z wielu modyfikacji angielskiego silnika. Modyfikacji tym razem dokonał niemiecki zawodnik - mechanik Ericha Lawrentza (od liter imienia i nazwiska nazwa). Maszyna posiadała standardową 500 centymetrową jednostkę, ale Lawrentza wyposażył głowicę w dwa zawory napędzane wałkiem w głowicy.

Najważniejsze dane techniczne motocykla Rotrax z silnikiem JAP:

Zdjęcie i opis pochodzi z książki
Dirt - Track żużel lat przedwojennych