1978-07-23
Stal Toruń - Unia Leszno 63 : 44

Kibicom żużla nie trzeba było reklamować leszczyńskiej Unii, bowiem w owym czasie była to drużyna kompletna z doskonałym sprzętem. Torunianie jednak nie wystraszyli się wyżej notowanego rywala i po niezwykle emocjonującym pojedynku odprawili lesznian z kwitkiem, na którym widniała żużlowa dziewiętnastopunktowa różnica za pojedynek przy ul. Broniewskiego.
Torunianie pokazali w tym spotkaniu, że pomimo widma degradacji potrafią się ścigać i nie będą łatwym kąskiem dla rywali, którzy przyjechali do miasta pierników w najsilniejszym składzie z członkiem kadry narodowej Okoniewskim na czele.
Torunianie walczyli do ostatnich metrów i często dopiero na linii mety odbierali punkty rywalom. Mimo osłabienia brakiem kontuzjowanego Makowskiego, Stal okazał się zespołem lepiej poukładanym w tym pojedynku, a patrząc z pozycji trybun można było odnieść wrażenie, że niektórzy zawodnicy po prostu uwierzyli w swoje możliwości i coraz pewniej czuli się na motocyklu. Zaskoczeniem dla kibiców był start Marcinkowskiego, który powrócił do składu po dwumiesięcznej przewie i pojechał bardzo przyzwoity mecz.
Rywalizacja rozpoczęła się od zwycięstwa 4:2 pary toruńskiej Słowiński – Kwiatkowski i Stal objęła prowadzenie które systematycznie powiększała. Ostatecznie osiem biegów wygrali toruńczycy, dziewięć pojedynków zakończyło się remisem, a tylko jeden wygrali goście.
Podczas zawodów doszło do kilku kolizji, jednak żaden z zawodników nie ucierpiał. Najwięcej emocji wzbudził ostatni wyścig do którego były, aż trzy podejścia. Najpierw Okoniewski wjechał w Adamczaka, potem w powtórce groźnie upadł Kniaź, a jadący za nim Ząbik oraz Sterna w ostatniej chwili zdołali ominąć leżącego na torze kolegę.
Najlepszy czas dnia 74,80 uzyskał w dziewiątej gonitwie Okoniewski.

Podziękowania za pomoc w odtworzeniu wyników dla
Andrzeja Korzybskiego oraz Marka Maliszewskiego